Vrijstaande Sculptuur-Fritza

Vrijstaande sculptuur

Deze vrijstaande sculptuur "Fritza" is het resultaat van het feit dat ik een bewonderaar ben van het werk van Gustav Klimt.

Als fan van het werk van Gustav Klimt was een bezoek aan "het Belvedere" en het Secession-gebouw in Wenen een ware traktatie.

Met name het werk uit wat later zijn "Gouden periode" zou  worden genoemd: werken uitgevoerd in een grafische perfectie met een overdaad aan ornamentiek, in het bijzonder veel bladgoud.

Voor mij geldt dat het beschilderen / decoreren van een werk niet beperkt blijft tot de buitenkant of voorkant.

Dus ook de binnenkant van mijn werk wordt gedecoreerd. Mijn voorliefde voor het opvullen van vlakken en het gebruik van bladgoud trekt mij aan tot het werk van Gustav Klimt.

Wikipedia:    Friederika "Fritza" Langer werd in 1860 geboren in een vooraanstaande Berlijnse familie. Ze trouwde met de tien jaar oudere ingenieur Alois Riedler, professor aan de Universiteit van Berlijn en Wenen en internationaal gelauwerd als vormgever van de studie machinebouw. Ze woonden ook afwisselend in Berlijn en Wenen, waar ze deel uitmaakten van de hoogste sociale klassen. Het huwelijk bleef kinderloos. Fritza overleed in 1927, Alois in 1936, allebei te Wenen.

Fritza Riedler wordt door Klimt geportretteerd terwijl ze statig in een fauteuil zit. Die fauteuil is weergegeven als een abstracte structuur, bestaande uit verschillende geometrische vlakken. De golvende patronen vormen een eenheid met de japon, waarbij nauwelijks te zien is waar het een begint en het ander ophoudt.

De zetel vormt een sleutelrol in de spanning tussen het figuratieve en het abstracte. Strakke sobere rechthoeken contrasteren met overdadige versieringen, net zoals ook de koele kleuren van de japon en de zetel afsteken tegen de warme kleuren van de achtergrond, uitgewerkt als een plat vlak van grote rechthoeken, zonder diepte. Evenwichtig verdeeld plaatst Klimt er een aantal irreële ornamentele vierkantjes van bladgoud en bladzilver, als ware het kijkgaatjes. Op het kleed beneden zijn een aantal oogachtige ruitjes geplaatst, Fritza's mond keert terug in de decoratie van de fauteuil.

Achter haar hoofd bevindt zich een opvallende halfronde versiering, mogelijk een glas-in-loodraam, dat in het platte vlak als een aureool om haar hoofd hangt, een stijlmiddel dat de schilder ook al gebruikte in zijn Portret van Margaret Stonborough-Wittgenstein uit 1905. Het doet denken aan portretten van Diego Velázquez, wiens werk Klimt In Wenen had gezien.

Compositorisch is het werk weloverwogen en evenwichtig. Binnen het vierkante formaat doorsnijdt het model als het ware diagonaal het doek en deel het in tweeën, te duiden als symbolisch voor het onderscheid tussen twee werelden, tussen het bewuste en het onbewuste. De versieringen (oogjes, mondjes) worden doorgaans gezien als symbolen van erotiek. 

De verschillende elementen op het schilderij komen in de schildering van deze vrijstaande sculptuur terug.

Voor mij is het patroon van de stoel op het schilderij het meest in het oog springend, en is dit ook in de sculptuur.

De kronkelende lijnen uit dit patroon worden over het gehele werk doorgetrokken.

De zwevende en dwarrelende bladgouden vierkantjes zijn als de fijne, transparante stof van de jurk.

Dit in contrast met de grote bladgouden vierkanten aan de basis.

Zij staan voor de geometrische achtergrond van het schilderij.

De schildering van de top van de vrijstaande sculptuur bevat elementen uit de achtergrond van Fritza's hoofd.

Maten houten vrijstaande sculptuur Fritza
Hoog: 115 cm
Breed: 33 cm
Diep: 25 cm

Materialen beschilderde vrijstaande sculptuur Fritza:
grenen hout
acryl verf
bladgoud